หากไม่เข้าใจจดหมายของข้อตกลงที่ลงนามอย่างถ่องแท้ ทุกคนเชื่อว่า PYJ จะลงชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีแทน Urey เป็นแบบแผนทั่วไปที่ทำให้หลายคนสรุปว่า PYJ จะเป็น Veep ของ Urey เฮนรี คอสตา หัวหน้านักโฆษณาชวนเชื่อของอูเรย์ถึงกับออกสื่อโดยพยายามวาดภาพ PYJ ว่าเป็นผู้รักชาติ แม้ว่าการปกป้องเขานั้นจะยากกว่าการยอมรับความสำเร็จของโอบามาแคร์ของทรัมป์ในขณะที่สมาชิกบางคนในกลุ่มของพวกเขามีความลังเล แต่ชาวอูเรย์ส่วนใหญ่เชื่อเช่นนั้นโดยไม่ได้อ่านข้อตกลงอย่างถูกต้อง พวกเขาสันนิษฐานว่า Urey เหนือกว่า PYJ ดังนั้นการควบรวมกิจการหรือพันธมิตรใด ๆ ก็จะกำหนดโดยธรรมชาติว่า “Prince Johnson” ควรเป็นรองประธานของ “Urey”
มันช่างน่าสมเพชเสียนี่กระไร
ทำไมพวกเขาถึงไม่คิดว่า PYJ สามารถเป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในขณะที่ Urey จะเป็นรองประธานได้? ไม่! ในความคิดแบบดั้งเดิมนั้นไม่มีทางเป็นไปได้
ไม่นานนักที่ PYJ จะมาเปิดเผยต่อสาธารณชนและแจ้งให้ทราบว่าข้อตกลงดังกล่าวเรียกหาพันธมิตรเท่านั้น แนวคิดที่เขาเชื่อว่าหากฝ่ายค้านมีโอกาสปลดที่นั่งในพรรคเอกภาพ ดังนั้น ตามที่เขาพูด เขายินดีที่จะลงนามเพราะไม่มีที่ไหนในเอกสารที่ระบุว่า เขา (PYJ) จะเป็นรองประธานของ Urey
ในความเป็นจริง หาก Urey และคนของเขาให้ความสนใจ พวกเขาคงจะฟัง PYJ เมื่อเขาให้สัมภาษณ์กับ VOA เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ในการสัมภาษณ์ครั้งนั้น เขาชัดเจนว่าถึงเวลาแล้วที่ “คนพื้นเมือง” ส่วนใหญ่จะต้องปกครอง เขาพบว่ามันไม่เข้าใจว่าทำไมคนส่วนน้อยจะยังคงใช้เสียงข้างมากเป็นรองประธาน
เขาถามว่าทำไมเรา (ชนพื้นเมือง) ไม่เคยเป็นอันดับหนึ่งของตั๋ว? ผมไม่แน่ใจว่าคนที่เล่นการเมืองไม่สนใจสิ่งรอบข้างได้อย่างไร? ทำไมพวกเขาไม่อ่านสัญญาณและสัญญาณ?
อย่างไรก็ตาม อย่างที่พูดไปแล้ว ฉันไม่เห็นคุณค่าทางการเมืองใดๆ ของการเป็นพันธมิตรระหว่าง Urey และ PYJ ไม่ว่าใครจะอยู่บนสุดหรือล่างสุดของตั๋วก็ตาม มันเป็นข้อเสนอที่สูญเสียจากจุดยืนทางการเมือง แม้ว่าทั้ง Urey และ PYJ สามารถขึ้นอันดับหนึ่งบนตั๋วได้ (หากได้รับอนุญาต) ไม่มีทางที่พวกเขาจะสร้างผลกระทบทางการเมืองได้นอกจากการแถลงการณ์ ไม่ว่าคำสั่งนั้นคืออะไร
ให้ฉันชัดเจนที่นี่: PYJ มีการติดตามทางการเมืองในหมู่ชาว Nimba ฉันเชื่อว่าเขาจะเป็นวุฒิสมาชิกของพวกเขาตลอดชีวิต ไม่มี Nimbaian อื่นใดที่สามารถเอาชนะ PYJ ได้แม้ว่าเราจะใส่สองคนบนตั๋วเพื่อต่อสู้กับ PYJ สิ่งเหล่านี้คือความจริงที่ต้องเผชิญหน้ากับ Ngafuan อย่างน่าสมเพช และตอนนี้ความทะเยอทะยานในการเป็นประธานาธิบดีของเขาก็สิ้นสุดลง เพื่อรักษาหน้า เขาได้เลือกสถานการณ์ที่ดีที่สุด: ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อรองประธานโบอาไค ผู้อาวุโสของโลฟาที่เขาต้องการท้าทาย พูดง่ายๆ ก็คือ งัฝ่วนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหักเหความทะเยอทะยานในการเป็นประธานาธิบดีของเขาและยอมรับความจริงที่ไม่สะดวกสบายเกี่ยวกับฟองสบู่ทางการเมืองของเขาเอง
ไม่ว่าเขาจะมีบทบาทอย่างไร
ในการหาเสียง Boakai 2017 หรือการบริหารในอนาคต (หากผู้อาวุโสได้รับเลือก?) จะเป็นโอกาสสำหรับ Ngafuan ในการสร้างตัวเองใหม่โดยเชื่อมต่อกับมวลชนอย่างถูกต้องและใช้กลไกทางการเมืองที่เป็นสถาบันที่ใช้การได้เพื่อขับเคลื่อนโครงการทางการเมืองในอนาคต สิ่งนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างมากในบริบทของพลวัตของการเมืองในไลบีเรียหลังสงคราม
ศาสตราจารย์ซอว์เยอร์โต้แย้งอย่างถูกต้องเกี่ยวกับรูปแบบทางการเมืองที่แตกต่างซึ่งเกิดขึ้นจากการเลือกตั้งในปี 2548 ในแง่ของการจัดตั้งสถาบันหลายพรรคและการสร้างพันธมิตรทางการเมือง – แม้ว่าจะไม่ถาวร – เพื่อประสบความสำเร็จในการเลือกตั้งประธานาธิบดีหรือแม้แต่การเลือกตั้งสภานิติบัญญัติ Gerdes Felix นักรัฐศาสตร์ชาวเยอรมันยังเน้นย้ำถึงพลวัตทางการเมืองดังกล่าวในการเมืองหลังความขัดแย้งของไลบีเรีย ในขณะที่ Nic Cheeseman นักรัฐศาสตร์ชาวอังกฤษได้เน้นย้ำถึงข้อเท็จจริงที่ว่าในการเลือกตั้งของแอฟริกา เมื่อผู้ดำรงตำแหน่งเกษียณอายุเลือกหรือรับรองผู้สืบทอดตำแหน่ง สถานการณ์ของการต่อสู้เพื่อสืบทอดตำแหน่งหรือการแยกทาง พรรครัฐบาลมีโอกาสเป็นไปได้สูงแม้ว่าจะไม่ใช่สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ตาม
เหตุการณ์ในพรรค Unity Party ของผู้อาวุโส Boakai และประธานาธิบดี Johnson-Sirleaf ดูเหมือนจะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน แต่เรือที่โคลงเคลงแสดงให้เห็นภาพสะท้อนทางวิชาการเหล่านี้ที่เป็นประโยชน์สำหรับการวาดภาพบทเรียนสำหรับ Ngafuan ซึ่งเป็นนักวิชาการในแบบของเขาเอง หันไปหาโบไกด้วยวลีที่น่าผิดหวังของเขาที่ว่า “การจัดตำแหน่งและการปรับตำแหน่งใหม่” คนในค่าย Boakai และ Unity Party รู้ว่า Ngafuan กำลังมาในฐานะผู้ชายที่ผิดหวังและไม่สมหวัง แต่พวกเขาสนใจหรือไม่? อย่างไรก็ตาม เขาเป็นหนึ่งเสียงที่ถูกต้องในการต่อต้านการล่า!
เมื่อเร็ว ๆ นี้ พื้นที่ทางการเมืองของไลบีเรีย โดยเฉพาะสื่อสังคมออนไลน์ยุ่งวุ่นวายกับข่าวที่ว่าเบน อูเรย์และเจ้าชายจอห์นสันได้จัดตั้งรัฐบาลผสมกัน
